Saya lampirkan dibawah tulisan oleh saudara Azril Mohd Amin, ketua delegasi Muslim-UPRo ke Geneva menentang Comango yang mengupas tentang cadangan pemansuhan Akta Hasutan dan penggantiannya dengan beberapa undang-undang baru. Tulisan beliau adalah satu pembuka mata dan jiwa, dan wajib dibaca oleh semua pencinta keamanan dan keharmonian.
Pada saya, cadangan penggubalan Rang Undang-Undang Harmoni Nasional (National Harmony Bill), Rang Undang-Undang Perpaduan Nasional (National Unity Bill) dan Rang Undang-Undang Suruhanjaya Perpaduan dan Integrasi Nasinal (National Integration and Unity Commission Bill) adalah satu cubaan menghidupkan semula Malayan Union! Malah ianya lebih serius dan parah daripada Malayan Union!
RUU ini adalah piagam Malayan Union 2.0!
RUU ini satu perisytiharan "perang" terhadap umat Melayu-Islam!
RUU ini adalah satu pengkhianatan kepada umat Melayu-Islam!
Didalam PRU-12 pada 08.03.2008, parti BN dibawah kepimpinan Pak Lah hanya mendapat 140 kerusi. Walaupun masih dapat membentuk Kerajaan Persekutuan, namun buat pertama kalinya BN hilang majoriti dua pertiga. Pak Lah 'dinasihatkan' supaya meletak jawatan pada 04.04.2009.
Dibawah kepimpinan Dato' Sri Najib dengan slogan 1-Malaysia, BN memasuki PRU-13 dengan keyakinan akan dapat mengambil semula Selangor, Perak dan Kedah, dan mungkin mendapat semula majoriti dua pertiga. Begitu keyakinan Bilik Perang BN dalam PRU-13.
Sebaliknya bukan sahaja tidak mendapat dua pertiga, BN hilang 7 lagi kerusi dengan mendapat 133 kerusi. Walaupun masih dapat membentuk Kerajaan, buat pertama kalinya BN tidak mendapat undi popular. Sebaliknya pembangkang DAP-PKR-PAS mendapat 52% undi popular.
BN bernasib baik kerana Malaysia mengamalkan sistem pilihanraya first-past-the-post, iaitu parti yang mendapat kerusi paling banyak melebihi 112 kerusi berhak membentuk Kerajaan.
Walaupun BN kehilangan lagi beberapa kerusi, tidak berlaku gelombang penentangan dalaman UMNO. Ini adalah kerana UMNO sendiri mendapat penambahahan kerusi daripada 81 (dalam PRU-12) ke 88 bagi PRU-13.
Kehilangan tambahan 7 kerusi dan kehilangan undi popular dituding kepada tsunami cina, iaitu penolakan hampir total oleh pengundi Cina terhadap BN.
Sekali lagi umat Melayu-Islam telah menyelamatkan UMNO-BN dengan memberi sokongan sekaligus menambahkan kerusi UMNO.
Dalam senario itu, kita sudah pasti meletakkan harapan Kerajaan UMNO-BN akan membalas jasa umat Melayu-Islam dengan penggubalan dasar yang akan memperkasa dan memartabat institusi Melayu-Islam.
Jadi apabila beberapa kerat pelampau perkauman dan cauvinis agama yang menduduki kerusi Majlis Konsultansi Perpaduan Nasional mengemukakan deraf Rang Undang-Undang ini kepada Kerajaan, timbul keresahan dikalangan umat Melayu-Islam.
Ini adalah kerana setelah diteliti, deraf tersebut tidak ada bezanya dari segi semangat, implikasi dan kesannya sebagaimana piagam Malayan Union yang di usulkan oleh penjajah British pada tahun 1946. Malah kesannya lebih parah dan serius daripada piagam Malayan Union!
Ini kerana deraf RUU ini memberi kesan negatif secara langsung dan tidak langsung kepada institusi Raja-Raja Melayu, kedudukan Islam dan hak istimewa orang Melayu.
Dan bila terbongkar dalang deraf RUU tersebut adalah ciptaan dan rekaan Bar Council, persoalan besar timbul dikalangan umat Melayu-Islam ialah, adakah pemimpin Melayu sedang tidur lena?
Adakah budi umat Melayu-Islam dalam PRU-13 dibalas dengan tuba? Adakah umat Melayu-Islam sedang dikhianati?
Kita tidak mahu timbul persepsi bahawa pemimpin Melayu begitu kemaruk mahukan undi daripada kumpulan extremis agama, pelampau perkauman dan cauvinis dikalangan neo-Melayu, non-Melayu dan non-Muslim sehingga membelakangkan maruah, kepentingan dan warisan pusaka umat Melayu-Islam sendiri?
Adakah pemimpin Melayu tidak sedar bahawa mereka duduk dikerusi empuk Putrajaya atas keringat, airmata dan darah umat Melayu-Islam?
Sebab itu umat Melayu-Islam memberi ultimatum - SILA TOLAK RANG UNDANG-UNDANG INI DENGAN SERTA MERTA TANPA SEBARANG DOLAK-DALIK LAGI!
Jika tidak, saya cukup yakin dan pasti, sebagaimana berlakunya penentangan terhadap piagam Malayan Union pada tahun 1946, umat Melayu-Islam akan bangkit menentang RUU ini dengan menggunakan apa juga cara yang perlu menurut lunas undang-undang untuk memastikan ianya tidak berjaya.
Tidak Melayu hilang didunia
begitu pesan Laksamana Hang Tuah
bila maruah pusaka dihina nista
akan ditentang walau dengan nyawa & darah
Wallahua'lam dan wassalam
Adios amigos, grasias senor.
Zulkifli Bin Noordin
Jumaat
15 Sya'ban 1435
13 Jun 2014
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Petikan daripada http://azrilmohdamin.com/2014/06/09/8-sebab-mengapa-ruu-harmoni-harus-diwaspadai-kandungannya/
8 SEBAB RUU HARMONI HARUS DI WASPADAI
Akta
Hasutan 1948 [Akta no. 15] mempunyai latarbelakang sejarah dan alasan
penggubalan yang signifikan di dalam usaha membina perpaduan dan
keharmonian Negara. Undang-undang tersebut telah melindungi asas-asas
Negara khususnya Perkara 153, Perkara 152, Perkara 181 dan Bahagian
Ketiga Perlembagaan Persekutuan yang tidak boleh dipersoalkan sama
sekali termasuk oleh ahli-ahli Parlimen. Pada waktu akta tersebut
digubal, kesemua kaum di Negara ini telah bersepakat mengenai
kepentingan kewujudannya. Perkara-perkara yang dilindungi Akta tersebut
juga tidak boleh dipinda tanpa persetujuan Majlis Raja-raja.
Susulan
pengumuman Menteri di Jabatan Perdana Menteri, YB Nancy Shukri pada 30
Mei 2014 berkenaan hasrat kerajaan memperkenalkan akta baharu yang akan
menggantikan Akta Hasutan 1948 tiga deraf rang undang-undang berkaitan
iaitu Rang Undang-undang Harmoni Nasional (National Harmony Bill), Rang
Undang-undang Perpaduan Nasional (National Unity Bill) dan Rang
undang-undang Suruhanjaya Perpaduan dan Integrasi Nasional (National
Unity and Integration Commission Bill) (selepas ini dirujuk sebagai RUU)
telah dikemukakan dan kini sedang dikaji Pejabat Peguam Negara.
Selepas
artikel ini ditulis, nama-nama RUU tersebut telah dipinda dan sekarang
dikenali sebagai RUU Jenayah kebencian (Hate Crime) Kaum dan Agama, RUU
Harmoni dan Rekonsiliasi dan RUU Suruhanjaya Harmoni dan Rekonsiliasi.
Pada
hakikatnya, wujud beberapa asas kukuh yang menjadi sebab kebimbangan
masyarakat Malaysia, khususnya umat Melayu-Islam, tentang beberapa aspek
yang dicadangkan, sama ada dari sudut pemansuhan Akta Hasutan 1948,
kandungan deraf RUU tersebut serta tujuan dan fungsi “Unfair
Discrimination Tribunal” yang dinyatakan di dalam salah satu deraf RUU
tersebut.
Berdasarkan
pengamatan awal penulis, berikut digariskan secara ringkas 8 sebab
mengapa RUU Harmoni tersebut perlu diwaspadai kandungannya dan tidak
patut diterima sewenang-wenangnya:
PERTAMA
Hakikat
bahawa penggubalan RUU yang sangat penting tidak dibincangkan dengan
teliti dan dirujuk kepada pihak-pihak berkepentingan terlebih dahulu
menimbulkan pertanyaan serius tentang motifnya. RUU tersebut melibatkan
isu-isu berkaitan agama, perpaduan antara kaum dan sebagainya, namun
demikian tidak disembahmaklum terlebih dahulu kepada Majlis Raja-raja.
Deraf tersebut juga tidak dirujuk kepada Majlis-majlis Agama Islam
Negeri dan tidak dibincangkan bersama Jawatankuasa Mempromosi
Persefahaman dan Keharmonian Di antara Penganut Agama (JMPKPA) dan
lain-lain badan berkepentingan. Sebaliknya, badan-badan yang kurang
kredibiliti seperti Proham dan Global Movement of Moderates dibiarkan
memonopoli perbincangan isi kandungan deraf RUU tersebut.
Malah,
RUU tersebut yang disediakan Majlis Peguam, sebagai sebuah badan
sekular, telah diserahkan terus kepada YB Nancy, lantas mengenepikan
khususnya institusi-institusi keagamaan yang bakal terjejas secara
langsung oleh penguatkuasaannya kelak. Ini jelas merupakan langkah
provokasi yang boleh mencetuskan keresahan serta kebimbangan ramai
pihak.
KEDUA
RUU
tersebut mengenepikan kedudukan Islam sebagai Agama Negara menurut
Perkara 3(1) Perlembagaan Persekutuan dan kedaulatan Agama Negeri yang
telah termaktub di Negeri-negeri sejak berabad. Kedudukan ini tidak
pernah diganggu-gugat oleh British dan Kerajaan Persekutuan. Selain
Perkara 3(1), Agama Islam telah dimartabatkan sebagai Agama Negara
dengan diberikan berbagai kedudukan terhormat dan perlindungan
Perlembagaan seperti Perkara 11(4), 12(2), 37(1), 74(2) Jadual
Kesembilan, 121(1A) dan Perkara 150(6A). Hatta sebelum pengiktirafan
seumpama ini dinyatakan di dalam Perlembagaan Persekutuan, kedudukan
agama Islam telah terlebih dahulu diperundangkan di dalam Perlembagaan
negeri-negeri, sebagai contoh peruntukan di dalam Perlembagaan Negeri
Johor 1865 dan Perlembagaan Negeri Terengganu 1911.
Malah,
hakikatnya Perkara 3(1) merupakan fasal pertama yang menggunakan
istilah ‘harmoni’ dalam Perlembagaan Persekutuan. Setelah mengiktiraf
kedudukan Islam, prasyarat pengamalan agama-agama lain dinyatakan dengan
jelas iaitu boleh diamalkan dengan aman dan harmoni di mana-mana
bahagian Persekutuan (…other religions may be practised in peace and harmony in
any part of the Federation). Hubung kait Perkara 3(1) ini membawa
maksud bahawa Islam tidak boleh diketepikan di dalam membincangkan usaha
mewujudkan perpaduan dan keharmonian antara agama dan kaum.
KETIGA
RUU
Perpaduan Nasional (“National Unity Bill”) menyatakan pada seksyen 2(2)
bahawa “Nothing in this Act derogates from the provisions of Article
153 of the Federal Constitution”. (Perkara 153 ialah berhubung kedudukan
istimewa orang Melayu dan bumiputera mana-mana negeri Borneo dan
kepentingan-kepentingan sah kaum-kaum lain). Walaubagaimanapun RUU
Perpaduan Nasional tersebut sendiri bercanggah oleh kerana seksyen 7
menggunakan istilah-istilah seperti ‘racial superiority”, “exclusivity
based on religion, belief, race…” dan “…maintaining exclusive control by
persons of a particular religion, belief, race…”. Pada hakikatnya
penggunaan istilah-istilah sebegini merupakan kritikan dan percubaan
merubah Perkara 153. Penggubal RUU Perpaduan Nasional ini perlu
diingatkan tentang Perkara 38(5) bahawa “Majlis Raja-raja hendaklah
diminta fikirannya sebelum dibuat apa-apa perubahan tentang dasar
mengenai tindakan pentadbiran di bawah Perkara 153″. Penggunaan
istilah-istilah tersebut di atas cenderung merujuk pada sentimen dan
faham hak asasi manusia dan boleh mewujudkan salah tafsiran terhadap
konteks peruntukan Perkara 3(1) dan 153 di Negara ini.
KEEMPAT
Kaedah
penggubalan ketiga-tiga rang undang-undang ini bertentangan dengan
norma penggubalan undang-undang Negara. Penggubal yang terlibat adalah
Majlis Peguam, yang merupakan kelompok elit kecil yang telah
mencadangkan kepada Jawatankuasa Kerja di dalam Majlis Konsultansi
Perpaduan Negara (MPKN). Hanya 3 orang pemain utama terlibat di dalam
penggubalan deraf rang undang-undang tersebut dan kesemua ahli-ahli lain
di dalam MPKN telah tidak dirujuk secara sepenuhnya sebelum diserahkan
kepada YB Nancy. Majlis Peguam yang hanya mempunyai kira-kira 12, 000
ahli (yang juga tidak dirujuk apabila mereka mengeluarkan deraf RUU
tersebut) tidak mewakili kelompok majoriti umat Islam di Negara ini yang
akan menerima kesan langsung dari peruntukan-peruntukan RUU tersebut.
Malah, Majlis Peguam mengisytiharkan organisasinya sebagai badan sekular
justeru bukanlah pihak yang berkelayakan menyentuh isu-isu keagamaan.
Sebagai pihak yang terlibat secara langung membuat pelbagai tuntutan hak
asasi manusia yang tidak munasabah dan anti-agama, termasuk menerusi
keanggotaan dan peranannya di dalam gabungan NGO hak asasi manusia
(COMANGO) menjadikannya entiti yang tidak mempunyai kredibiliti untuk
dirujuk berhubung usaha memupuk perpaduan dan keharmonian antara agama
di Negara ini.
KELIMA
Di
dalam mencanang tema perpaduan dan keharmonian Negara, ketiga-tiga RUU
tersebut jelas lebih tertumpu pada niat menjulang hak kesamarataan
menurut Perkara 8 Perlembagaan Persekutuan, tetapi gagal merujuk pada
fasal-fasal utama lain di dalam Perlembagaan Persekutuan yang merupakan
perkara-perkara asas yang membentuk Negara ini dan asas-asas perpaduan
dan keharmoniannya, sebagai contoh, dengan memberikan tumpuan hanya
kepada prinsip hak kesamarataan (‘equality’) yang bersifat mutlak,
penggubal telah mengenepikan prinsip “positive discrimination” yang
merupakan kekecualian Perlembagaan Perlembagaan itu sendiri yang
dimaktubkan pada Perkara 8(2).
RUU
tersebut juga mengenepikan kedaulatan Negeri-negeri dalam perbagai
aspek hanya kerana terpaksa tunduk kepada prinsip kesamarataan yang
terlalu umum yang dipegang oleh penggubal. Mereka yang telah menggubal
deraf tersebut ternyata hanya menjunjung secara melulu
konvensyen-konvensyen hak asasi manusia berkerangka liberal-sekular
termasuklah International Convention of Elimination of All Forms of Racial Discrimination
(ICERD), yang asal usulnya telah disandarkan pada sentimen anti-semitik
dan pengalaman perkauman di Negara-negara Eropah. Anti-semitik
merupakan suatu sikap permusuhan atau prasangka terhadap kaum Yahudi dalam
bentuk-bentuk penganiayaan/penyeksaan terhadap agama, etnik, mahupun
kelompok ras, mulai daripada kebencian terhadap individu sehingga
lembaga. Ia termasuklah anti Yahudi, anti Israel dan anti Zionis. Dari
sudut sejarah, orang Arab juga Semetik kerana menggunakan bahasa Semetik
purba. Sesiapa bercakap mengenai soal Yahudi, bangsa mereka, mengenai holocaust atau
berkias mengenainya – akan dicap sebagai anti-semitik atau anti-Yahudi.
Fenomena yang paling terkenal akan anti-semitisme adalah ideologi
Nazisme dari Adolf Hitler, yang menyebabkan pemusnahan terhadap kaum Yahudi Eropah.
Sejarah dan latarbelakang ICERD ini ternyata sangat berbeza dengan
sejarah, latarbelakang budaya Malaysia. Malah, Malaysia tidak
meratifikasi ICERD dan tidak perlu tunduk pada konvensyen seumpama ini
yang belum tentu merupakan model terbaik bagi mewujudkan perpaduan dan
keharmonian Negara.
KEENAM
Tafsiran
‘belief’ dan “religion” atau kepercayaan dan agama pada seksyan 4 (1)
RUU Perpaduan Nasional dinyatakan sebagai “any religious or
philosophical belief and a reference to belief includes a reference to a
lack of belief” dan “any religion and includes any belief or lack of a religious belief“.
Oleh yang demikian, tafsiran ini membuka ruang yang boleh termasuk di
dalam tafsirannya golongan yang tidak percaya Tuhan (atheist) dan
kebebasan meninggalkan agama. Ini ternyata bercanggah dengan prinsip
pertama rukun Negara iaitu “Kepercayaan kepada Tuhan”. Malah, tafsiran
sebegni cenderung pada Perkara 18 Deklarasi Hak Asasi Manusia (UDHR)
yang apabila dibaca bersama-sama Artikel 18 International Covenant of Civil and Political Rights (ICCPR)
mengiktiraf fahaman tidak bertuhan dan mengizinkan kebebasan beragama
menurut kehendak individu, termasuk kebebasan meninggalkan agama atau
murtad. Jika tafsiran yang loggar sebegini dibiarkan, fahaman
kepercayaan sesat juga akan diiktiraf yang pada akhirnya akan
mengakibatkan keresahan dan kacau bilau di kalangan masyarakat berbilang
agama.
KETUJUH
Isu-isu
di sekitar keharmonian antara agama dan kaum adalah terlalu penting
untuk diserahkan hanya kepada sebuah tribunal yang dicadangkan di dalam
deraf rang undang-undang Suruhanjaya Perpaduan dan Integrasi Nasional.
Fungsi sebuah “Unfair Discrimination Tribunal” yang dicadangkan di dalam
rang undang-undang tersebut ternyata mengambilalih peranan institusi
kehakiman dalam memutuskan isu-isu berkaitan perlembagaan, serta peranan
Raja-raja Melayu sebagai ketua bagi agama Islam di negeri-negeri tanah
Melayu.
Malah,
jika diperhalusi, kuasa dan fungsi tribunal tersebut mengingatkan kita
kepada cadangan penubuhan Suruhanjaya Antara Agama (Interfaith Comission
atau IFC) yang telah ditolak sekeras-kerasnya cadangannya oleh pelbagai
pihak khususnya NGO Melayu Islam dan kerajaan Pusat. Bahagian 3 di
dalam RUU Suruhanjaya Perpaduan dan Integrasi Nasional yang dicadangkan
menyatakan kuasa dan fungsi Suruhanjaya tersebut, dan memperuntukkan
kuasa memberikan nasihat, membantu dan mengesyorkan kepada kerajaan
(seksyen 13 (1) (i) untuk memantau kedudukan perpaduan nasional,
integrasi dan non-diskriminasi dan kesamarataan dan ii) untuk menyemak
undang-undang, peraturan, polisi dan amalan berkaitan untuk memastikan
pematuhan RUU yang dicadangkan).
Seterusnya
Bahagian 4 RUU tersebut seolah-oleh mengenepikan peranan pihak berkuasa
sedia ada oleh kerana seksyen 15 (3) membolehkan Suruhanjaya tersebut
melakukan penyiasatan sendiri apa-apa keadaan yang difikirkan sebagai
diskriminasi tidak adil. Ini jelas bertindan dengan Seksyen 298(A) Kanun
Keseksaan (Akta 574) yang memperuntukkan kesalahan atas alasan agama
yang boleh menyebabkan suasana tidak harmoni, perpecahan atau
permusuhan, benci membenci atau niat jahat atau memudaratkan
pemeliharaan keadaan harmoni atau perpaduan. Sekiranya peruntukan
sebegini sudahpun wujud dan pihak berkuasa boleh melaksanakan
penguatkuasaannya, maka tidak wujud keperluan untuk memberikan kuasa
kepada Suruhanjaya tersebut.
KELAPAN
Seksyen
23 di dalam RUU Suruhanjaya Perpaduan dan integrasi Nasional tersebut
memperuntukkan kuasa tribunal yang dicadangkan penubuhannya. Kuasa yang
sangat luas tersebut termasuklah untuk memanggil mana-mana individu
untuk memberikan keterangan apabila sesuatu perbicaraan sedang
dijalankan tribunal. Ini sudah pasti membolehkan tribunal tersebut
memanggil mana-mana pihak, khususnya daripada kalangan mereka yang
berotoriti agama Islam, termasuk mufti dan para alim ulama’ untuk
memberikan keterangan kepada tribunal tersebut, termasuk sekiranya
dibuat pertuduan bahawa mereka menimbulkan suasana tidak harmoni dan
kegelisahan antara agama. Aspek ini meletakkan hal ehwal Islam di bawah
sebuah entiti yang tidak mempunyai kompetensi dan pengetahuan selayaknya
mengenai Islam.
Perlu
ditegaskan bahawa cadangan tribunal ini tidak wajar berselindung di
sebalik usaha perpaduan dan keharmonian Negara untuk mengadjudikasi
isu-isu sensitif berkaitan agama dan bangsa. Kita mempunyai insitusi
kehakiman yang berwibawa untuk menangani isu-isu berkait perlembagaan.
Isu-isu berkaitan perpaduan dan keharmonian tidak sepatutnya ditangani
melalui cara legalistik semata-mata, oleh kerana realiti sejarah,
kebudayaan dan latarbelakang keagamaan di Negara ini terlalu bermakna
untuk diketepikan begitu sahaja.
Peranan
dan tanggungjawab memelihara kedaulatan Negara meliputi tugas-tugas
melindungi institusi Raja-Raja Melayu, Hak Keistimewaan Melayu, Agama
Negara dan Kenegaraan dan hal ini merupakan asas utama yang termaktub di
dalam Perlembagaan Persekutuan. Perkara-perkara ini tidak wajar sama
sekali disentuh atas sebarang sebab sekalipun, memandangkan
perkara-perkara asas ini terbukti berjaya memelihara keharmonian Negara
dan kemajuan kepada semua bangsa selama ini.
Oleh
yang demikian pihak Kerajaan Pusat digesa untuk mendengar kegusaran
pelbagai pihak berhubung perkembangan ini, termasuk melihat semula
secara serius keputusan memansuhkan Akta Hasutan 1948 berdasarkan
perkembangan mutakhir yang berlaku. Jika kerajaan meneruskan hasrat
untuk memperkenalkan ketiga-tiga akta baharu tersebut, maka kami
menggesa penelitian yang lebih mendalam supaya usaha menghakis asas-asas
kenegaraan tidak berlaku atas nama menjulang hasrat perpaduan dan
keharmonian nasional.
Pada
hakikatnya, jika asas-asas kenegaraan terus dirobek, hasrat melihat
perpaduan dan keharmonian tidak akan berjaya, sebaliknya, generasi akan
datang akan menderitai kehilangan jati diri kenegaraan berdasarkan
kerangka Perlembagaan Persekutuan yang telah sekian lama dipupuk
berdasarkan kedudukan istimewa Islam sebagai agama Negara, kematangan
hubungan antara kaum dan kemajmukan budaya dengan Melayu-Islam sebagai
teras kenegaraan Malaysia.
AZRIL MOHD AMIN
No comments:
Post a Comment